Al we van iemand zeggen ‘Jantje lacht, Jantje huilt’, dan hebben we het over hoe iemands stemming die snel kan wisselen. De tranen zitten los, maar zijn ook zo weer gedroogd. Het gevolg is dat we de tranen ook niet zo serieus nemen, zodat er ook geen echte troost kan zijn. Het huilen gaat toch als vanzelf weer over.
Op deze zondag lezen we een pelgrimslied, waarin er gelachen en gehuild wordt. Volop. Maar het gaat hier niet om een mens die het huilen snel met het lachen afwisselt. Het zal om een diepere ervaring gaan die teruggrijpt op de ervaring van de bevrijding van het joodse volk uit de ballingschap.
Schriftlezing: Psalm 126 en Mattheus 5: 1-12
Voorganger: ds. Wim Loosman
Organist: Alex Visscher