Op zondag 16 maart wordt er een doopviering gehouden in de Vredehorst. Maurits Florijn van der Veer, Arian en Arniek Ghalambor, Elcke Maaike en Anna Henriëtta Drent en Luuk Cornelis Salomons worden ten doop gehouden.
De doop aan het begin van een mensenleven is niet de afronding van de kraamtijd, maar het begin van een leven in Gods Naam. Althans dat hopen we. We geven ze in ieder geval het teken van Gods nabijheid mee. De kinderen zullen later zelf tot een antwoord op dit gegeven teken moeten geven. Pas dan is de doop compleet. Maar het teken op zichzelf moeten we ook goed verstaan, want we geven de kinderen geen water, zoals we plantjes water geven om te groeien. In het besprenkelen met water van de kinderhoofdjes, mogen we de onderdompeling terugzien. Eigenlijk laten we ze de gang vanuit het water opnieuw maken. Opnieuw geboren worden. Deze doopgang onder het water door (kopje onder) verbeeldt namelijk een levensgang. Een weg waarop volop geleefd wordt en veel gedaan wordt. Op die weg mag je dan geloven, dat ‘kopje onder gaan’ nooit het laatste hoeft te zijn. Dat er altijd een weg omhoog is. Vanuit de duisternis naar het licht. Zo wordt de levensgang een doopgang. Zo’n leven wordt zeker een diepgaand leven, omdat de doop veronderstelt dat je bereid bent om zelf ook mensen in de diepte op te zoeken. Je bent als gedoopte zelf gered uit de diepte. Daarin mogen de ouders de kinderen voorgaan. We hopen op een gezegende dienst.