In de Stille Week horen we vanaf Witte Donderdag tot in de Paaswake de Lukas passie van Jezus en het bericht van Zijn opstanding. Het luisteren wordt aangevuld en onderbroken door naar Hem te kijken door de ogen van de schilder Mark Chagall.
De joodse kunstenaar Chagall laat eigenlijk in veel van zijn werk Bijbelse beelden zien in unieke kleurcomposities en groeit zo ongemerkt uit tot de grootste kunstlegende van de 20e eeuw. Hij groeit op in een Joodse chassidische familie in Wit Rusland in de stad Vitebsk. We zien hem voor ons, de kleine Moshe Sjagal in dat arme Russische gezin, ploeterend op zoek naar zijn ¬bestemming. Een jochie dat niet weet dat er zoiets bestaat als ‘een kunstenaar’ en toch één van de fantasierijkste schilders van de twintigste eeuw wordt. In tegenstelling tot Vincent van Gogh word hij oud, 97 jaar maar liefst, en aan het einde van zijn leven zelfs rijk. Hij eindigt zijn levenstocht in St. Paul de Vence in Frankrijk. Kunstenaar wordt hij dankzij zijn moeder die al heel vroeg ziet dat in haar dromerige oudste zoon een kunstenaar schuil gaat. Zij zorgt er voor dat hij niet in het joodse ghetto, maar in het rijkere deel van de stad aan de overkant van de rivier naar school gaat en daar al snel tekenles krijgt. Het schilderen voert hem weg van armoede en provinciale beperkingen naar de kunstwereld van Parijs. Gevormd door de Joods-Russische cultuur en de invloed van de nieuwe schilderkunst in Frankrijk vindt hij zijn eigen, zeer persoonlijke stijl.
De schilderijen zijn:
Voorbijgaan (Witte Donderdag)
De Witte Kruisiging (Goede Vrijdag)
De Schepping (Paaswake)
Doortocht door de Rode Zee (Paaswake)
Water in de woestijn (Paaswake)